Dochodziłem do sensu przełożenia pewnego rodzaju przemyślenia, jak daleko można sięgać przestrzeni? To pytanie sięgało trochę czasów przeszłych. Zaraz wyjaśnię, wokoło epicentrum zawszę można spotkać łączenie i dzielenie. Pomyśl chwilę jak daleko można cofnąć się w skali, otóż jest to część dysproporcji czy samej proporcji? W skupieniu elementów jest podobnie część opiewa na jednym by potem drugi stał się następnym, co nie oznacza że są to podobne części układanki. Zaraz wyjaśnię, część pośrednia o której mówię to asymilacja jest ona potrzebna w przyrodzie i przestrzeni po to by łączyć. Choć zabiera. Lecz w graniach jej samej jest część przełożenia i nie można powiedzieć że całość jest zawszę pochłaniana, dlaczego? Otóż, jest to zastąpienie części pierwowzoru czyli zawszę część początkowa zostaję za granicznych częściach. Dobra, to czy da się zastąpić całość czy nie? Otóż, nakład może być asymilacją ale nie całkowitym przenośnikiem. W praktyce wszystko ma swoje miejsce lecz część pośrednia o której powiem kiedyś to cecha zależności jako takich. Np, co nam da zastąpienie jednego z elementów? Jeśli pomyślimy że jednak każda część jest po coś to co wtedy? Więc meritum jest takie że nawet jedna część lub jej ułożenie i zmienia działania wpływu na układ, dobra tyle przemyśleń.
Comments