Nieskończoność

Dziś zaznajomię was z pewną definicją, przybliżmy sobie znajomość nieskończonego obrotu spraw. Czym jest nieskończona opowieść bo o tym piszę. Przybliżając się do czasu który zawszę gdzieś przemyka nam, mówi nam pewną rzecz. Jak daleko można sięgać w dal, a jak daleko można przyglądać się nieskończoności. W wymiarze miar zawszę było coś z ułożenia, wokoło niej można szukać różnego rodzaju odzwierciedlania tego kim się jest. Przyglądam się bliżej sobie by, widzieć oddalam obraz by właśnie go zobaczyć. Tym jest w małym stopniu, daleko ponad granicami umysłu można szukać odpowiedzi na te pytania które są zaskakujące i frapujące. Czym jest czas, a czym był kiedyś? Powiadają tak, że w czasie nie chodzi tylko o to jakich doznań mamy sięgać, czasem jest to po prostu chwila. W chwilach jest czas, a między czasem jest chwila. 12 bram, to jedna z wielu granic które nam podpowiadają jak daleko można sięgać wymiaru. Można czasem się zatracić ile ich jest. Horyzont zawszę pokazuję kierunek jak i go nakreśla, może to troszkę ironiczne. Że czas ucieka nam by go gonić, lecz tak to już jest. Chroniczność znaczeń jest zawszę na tym samym miejscu, jest nią teraźniejszość lecz czasem... Czasem, chodzi się w chmurach by sięgać wyżej. Czasem chodzimy po ziemi by dostrzec te chwile, moim zdaniem wszystko ma cel. Cierpimy by dostrzec światło, a czasem chodzimy w około świtu by znikać. Nie na wszystko jest odpowiedź, lecz zawszę może się znajdywać w tych chwilach. Moim przemyśleniem co do nieskończoności jest podróż między ludźmi w niej właśnie się kręci cały świat. Więc koi, i powoli znaczenie nabierze sensu. Sens nie nie zawszę jest prosty niekiedy sam się zmienia by potem wrócił na normalne tory. Właśnie, pomiędzy granicami zawszę jest inna perspektywa w niej często idzie odnajdywać siebie. Powolnymi krokami zarysuję się pewna przekładnia tego co tu robię.