Początek opowieści jest zawszę ryzykowny opowiem dziś trochę o tym czym jest linia.
Gdy tak wspominam to czym jest początek chaosu, mam wrażenie że jest to niejednolita opowieść. W przekładzie "I" można mówić że z trzech linii buduję się całokształt i właśnie coś w tym jest. Chaos był na początku z tego co wiem, był to nieład który wirował na aksamicie przestrzeni. Wokoło był przebłysk tego z czego powstał świat. Od pierwszej linii się zaczyna by nakreślić ją właśnie. Moim zdaniem pierwszym zapalnikiem było słowo o którym mało wiemy. Z niego powstało więcej słów. Od początku gdy słowo było światłem można było mówić trochę tak. Przecież to nie możliwe, kreowanie początku może zacząć się niepozornie po czym zmienia bieg do dalszej konstrukcji. Moje przemyślenie co to tego czym jest początek to właśnie chaos. Od niego się zaczyna by potem powstał ład. Dobra więc jak wyłanianie się się z podstawy było taką opowieścią nie? Właśnie, po czasie zmienił się bieg zdarzeń. Wszystko nabrało granic potem powstała część większości rzeczy. Czyli mówisz o konstrukcji tak? Kreśląc linie można ja nagiąć. Ale co za tym idzie przełożę to na inna część opowieści. Co by było gdyby części do siebie nie pasowały wtedy pewnie mówienie o doskonałości O jest już nieskładne. Dobra więc mówisz że w duchu wszystko jest zmienne nawet teraz? Od jednej rzeczy robi się drugą potem jest następna. Przypominanie sobie tego jest jakby częścią dalszej historii. Przyszłość niesie z sobą niewiadomą tak jak na początku. Dobra a jeśli linii w ogóle niema? Wtedy nie było by już ułożenia. Trochę rozwinę to by coś powstało musi coś zaznaczone taki tip od e mnie.
Comments